قهوه یکی از پرمصرف ترین نوشیدنی ها در جهان است که به دلیل اثر محرکی که بر سیستم عصبی مرکزی دارد و همچنین طعم و عطر بسیار خوبی که دارد.
دو دانه اصلی قهوه عبارتند از: قهوه عربیکا و قهوه روستیکا قهوه قجری مخلوط پیچیده ای از بیش از 800 ترکیب فرار با خواص ضد التهابی، ضد فیبروتیک و آنتی اکسیدانی است.
کافئین و اسیدهای کلروژنیک بهترین ترکیبات شناخته شده هستند. همچنین، این سرشار از ویتامین B3، منیزیم و پتاسیم است. به طور متوسط یک فنجان قهوه بین 65 تا 120 میلی گرم کافئین دارد.
نیمه عمر کافئین بین 3 تا 4 ساعت است، با این حال، این می تواند متفاوت باشد. به عنوان مثال، در زنانی که از داروهای ضد بارداری خوراکی استفاده می کنند، تا 10 ساعت افزایش می یابد.
مصرف منظم این نوشیدنی به پیشگیری از برخی بیماری های مزمن مانند دیابت نوع دوم و بیماری های کبدی کمک می کند.
مطالعات اخیر رابطه معکوس بین مصرف قهوه و خطر ابتلا به دیابت را نشان داده است. یک متاآنالیز اخیر نشان داد افرادی که 6 فنجان قهوه در روز مصرف می کنند، در مقایسه با افرادی که قهوه نمی نوشند، 33 درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به T2DM هستند.
قهوه بدون کافئین اثرات محافظتی مشابهی با قهوه کافئین دار دارد، که نشان می دهد این کافئین نیست که همه این فواید را ارائه می دهد، بلکه مجموعه ای از ترکیبات موجود در نوشیدنی است.
مشاهده شده است که مصرف قهوه باعث بهبود ترشح انسولین و حساسیت آن می شود. اعتقاد بر این است که ترکیبات مسئول این امر پلی فنول ها و سایر ترکیبات زیست فعال هستند.